Een ontspannen weekendje weg?!

Ja, die midgets...
De opdracht in deze cache was niet voor opgevers!
Men neme een cijferraadsel (een woordzoeker, maar met cijfers in plaats van letters), men vervange de cijfers door Romeinse cijfers en geeft een lijst aan getallen mee. Dit was het eerste deel van de opdracht. Met de overgebleven cijfers moesten achteraf nog enkele formules vervolledigd worden en de oplossing daaruit zou ons tot een volgende cache moeten leiden.
Maar zover waren we natuurlijk nog niet...
Het duurde even eer er voldoende moed gevonden werd om er aan te beginnen. In een kort vrij moment probeerde Hanne dan alvast wat voorbereidend werk te verzetten: het Romeinse cijferraadsel terug omzetten naar een decimaal rooster. Probleem op dat moment: geen extra papier bij de hand, dus moest dat omzetten op de achterkant van het originele blad gebeuren.
Laat mij jullie vertellen dat dat geen lachertje was en dus ook niet tot een goed einde gebracht is op dat moment.
Een weekendje weg kondigde zich aan eind februari. Veel vrije tijd, ideaal om deze opdracht te vervullen, hoor ik jullie denken. Laat het ons anders stellen: na de ervaring met het bezoek aan Weert en enkele dagen later het vinden van coördinaten die ons terug naar die plek brachten, zat bij Hanne de schrik er al dik in dat de volgende coördinaten bij onze bestemming van dat weekendje lagen. (Hier kwamen we immers eerder al met Goele, toen Nele en Nick in het verre Mexico zaten en Seppe alleen nog maar een ridder uit een sprookje was). Naar huis keren zonder oplossing was nu geen optie meer! (een trouwe lezer voelt dat de achterdocht naar de snode plannen van de midgets groeide...)
Hier laten we jullie meegenieten van het volgende tafereel:
Zaterdagavond... Een wandeling in de frisse buitenlucht is al verteerd met Duitse slagroomtaart, gezelschapsspelletjes en bier. Opgefrist en omgekleed verschijnen 4 jonge mensen aan tafel, de maaltijd wordt gekozen, de laatst gevonden cache wordt bovengehaald.
Hanne leest de Romeinse cijfers voor, Matthias noteert ze in een nieuw rooster en ondertussen bekijken Kris en Anneleen, onze vrijwillige helpers van dienst, in de lijst met te zoeken getallen.
Al snel blijkt dit geen slechte methode te zijn: eer het rooster weer volledig ingevuld is, hebben we al een tiental getallen kunnen doorstrepen! Opwinding, feel good en enthousiasme zijn maar enkele emoties die over de tafel vliegen.
Tijd voor het eten: Voor ¾ van de tafel al voor de derde keer dat weekend frieten (en het is nog maar zaterdagavond) en veel vlees, voor 1 verstandiger persoon (of zij met de indigestie) een lekkere vis met aardappeltjes. En natuurlijk meer bier!
Buikje rond en het bier vloeit rijkelijk: de ideale omstandigheden om verder te gaan met het ontcijferen van het raadsel. Diagonale en verticale combinaties blijken iets moeilijker te vinden, maar uiteindelijk slagen we erin alles te vinden. Tijd voor het rekenwerk. Dit blijkt toch wat moeilijker dan gedacht... Enkele telefoontjes met de helpdesk later zijn we toch min of meer gerustgesteld: De volgende cache ligt niet in de buurt van ons verblijf dit weekend en ook niet aan de andere kant van de Noordzee! Oef!
Alvast onze welgemeende dank aan de bereidwillige helpers van dienst en op naar de volgende cache, ondertussen alle records en weddenschappen verbrekend!
Weekendje om, vrije tijd voorbij en de cache zelf nog niet gehaald...
Aangezien de coördinaten ons niet over, maar toch tot aan de Noordzee zouden brengen, moesten even zoeken naar tijd.
Welke dag is er echter beter om naar verstopte dingen te zoeken? Juist... Paasmaandag!
Zo geschiedde: na een overnachting bij de oma, zo waren we toch al halfweg, trokken we de dag na de chocolade-overdosis naar... Cadzand. (Een voor ons magische badstad net over de grens met Nederland. Daar waar Hanne ooit aankwam als 25-jarig meisje met haar vriend en weer vertrok als 26-jarige met haar verloofde :-) Magic it is! )
Een grijze dag, maar daarom niet minder druk aan de kust, veel Belgen die de grens overstaken om het lange weekend te vieren. De auto werd geparkeerd, wandelschoenen en warme mutsen en sjaals aangetrokken: wij konden er weer tegen! Coördinaten werden ingegeven in de wandel-gps en zo konden we via de dijk (IK ZIE DE ZEE!) wat dichter naar het centrum wandelen, hoopvol naar de volgende cache. De gps toonde ons dat we vanop de dijk op een zijpad moesten geraken.
Groot was echter onze verbazing en onze angst toen we zagen dat het pad dat we wilden volgen volledig weggeschraapt was... Paniek! De graafmachines hadden grondig hun best gedaan, het verwachtte smalle pad was een stuk bredere zandweg geworden met nog hopen puin langs de kant.
Met een klein hartje zetten we onze weg verder...
Omdat de ervaring ons al geleerd had dat de coördinaten niet altijd even exacte locaties aangaven, had Seppe hierop al geanticipeerd: we kregen een wegbeschrijving doorgestuurd.
In die beschrijving was er sprake van een vertakte wilg. Aangezien we wel uit de tegenovergestelde richting kwamen en niet de volledige beschrijving volgden, werd die wilg ons aanknopingspunt.
In de afdaling van de geruïneerde weg was er vooral veel aandacht voor de beplanting die er hier en daar wel nog stond. PIEP zei de gps! Hanne koos een wilg, Matthias een andere: HOERA! Met veel geluk vond Hanne de cache. We overdrijven niet als we zeggen dat we veel geluk gehad hebben. Het puin van de werken lag letterlijk tot tegen de wilg. Hadden onze voorgangers een minder grote boom gekozen, konden we nu misschien niet meer verder...
Onze opluchting was groot en de vreugde ook: een nieuwe cache met een nieuwe letter en nieuwe coördinaten. We vorderen! Op naar de volgende!