En honger dat we hadden!

Afspreken met de midges op een woensdag... Dat is normaal gesproken al een hele onderneming, maar vandaag bleek het toch extra moeilijk. Hanne kwam van Maasmechelen, Matthias van Kortenberg, Seppe zijn appendix besloot het te begeven en Goele besloot om hem toch maar eens mee te nemen naar een ziekenhuis. Gelukkig scheen de zon en hadden we allemaal grote honger! Uiteraard (met dank aan een fantastische gastheer en -vrouw) was er eten voorzien: een heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeerlijke ovenschotel met puree, worteltjes, gehakt, gratinkaas en nog wat van Nele's geheime ingrediënten (geen idee of er geheime ingrediënten inzaten maar zo ben ik zeker dat ik niets vergeet én achteraf geen verwijten krijg van de kok(kin)). Terwijl al dat lekkers de oven in ging was het weer tijd om een stapje in de wereld te zetten. Volgens de gps was het alvast niet ver, dus de wandelschoenen, lange broeken en dikke sokken hadden we alvast niet bij. Ook het weer was heel anders dan pakweg 8 februari; het was een zonnige zomeravond, ongeveer 21,5°C en heerlijk om een wandelingetje te doen in een rokje of een broek (toch even aangeven dat het wel degelijk Hanne was die het rokje droeg..). Na een kleine 242 meter gestapt te hebben kwamen we aan een prachtige... ruïne in het bos: een verlaten huisje uit de jaren vijftig waaraan ooit gestart is met een zijbouw (die overigens nooit voltooid is en vervolgens is verlaten). Enkele meters verder in het bos wees de GPS op een halfdikke boom. Onder het wakend oog van 2 gniffelende midges hebben we vlot de ruime omgeving afgezocht (zonder iets te vinden), totdat Nele het wat warm kreeg (lees: het eten in de oven kon wel eens verbranden...) en een tip loste: kijk eens naar beneden (waarna Nick zei: 'je hebt er al op gestaan'). En ja hoor, een vijftal minuten later was de volgende cache een feit: verstopt in een holte aan de voet van de boom en lichtjes bedekt met zand.
Snel terug naar Casa Wirix-Meers voor de heerlijke ovenschotels (ja sorry: met al die honger hebben we jullie eten voor de dag erna inderdaad ook helemaal verorberd). Maar de spelletjes en het ijsje waren ook heel fijn, dus op haar de volgende cache, maar die wordt niet geschreven in rijm!