Je bekijkt de reis...
Midgecaches zoeken!
Reisverslag Midgecacherush: confabulaties ten top
31 januari 2015
|
Aantal keer bekeken
141
Aantal reacties
0
Weert,
Nederland
a
A
Midgecacherush: confabulaties ten top
Verkleumd thuisgekomen na de donkere rit terug naar huis vanuit Kortenaken. Ons afvragend waar we in Godsnaam weer aan begonnen zijn...
Maaaaaaaaaaaaaar zoals je ons natuurlijk kent konden we onze nieuwsgierigheid alweer niet bedwingen en was het volgende potje alweer open voordat we thuis waren. Daar moesten we toch even mee opletten, want puzzelstukjes krijgen blijkbaar snel pootjes! Gelukkig geen stukjes verloren onderweg en het potje stevig dichtgedraaid mee naar binnen genomen. Ik (als in Matthias) kan me herinneren dat we afspraken hadden dat we de puzzel samen gingen maken, maar toen ik een dagje later thuiskwam zag ik dat de puzzel lag te blinken op tafel. Een eerste huwelijkscrisis? Nee hoor, kus voor de juf en ik zal de coördinaten op de achterkant wel ingeven op de gps. De Belgische stafkaart bleek ontoereikend want het spoor leidde al snel naar Nederland, en meer specifiek naar de gemeente die is uitgeroepen tot de groenste gemeente van de wereld én 48.825 inwoners inwoners telt. U raad het al: Weert! Het enige verdachte aan het hele zaakje was de notatie van de coördinaten: deze vertelden ons dat we wel een hulplijn moésten bellen (ohja: de tekst op de achterkant van de puzzel zei dit trouwens ook). De hulplijn(en) bellen was één, maar een afspraak regelen met iedereen samen bleek toch een ander paar mouwen. 31 januari was het dan EINDELIJK zover! Een grote monovolume slee, voorzien van alle moderne snufjes kwam ons thuis uithalen. Nog even langs Genk voor de laatste 2 midgets en hop, op naar Weert! Ondertussen ook niet vergeten dat we Goele haar verjaardag ook nog moesten vieren: zingen, cadeautjes uitdelen en veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel commentaar geven op de chauffeur (waarvoor onze oprechte en intense excuses). Uiteindelijk veilig in Weert aanbeland: toen hadden wij het weer even voor het zeggen. De andere midgets wilden nog eens graag 'fel' doen; dus wat beter dan een rechtdoortocht door de Weertse bossen. Kilometers lang door een dicht bebost landschap, schoenhoog in de modder staan en ondertussen de wilde beesten met lange stokken op afstand houden. U leest het al beste lezer: de midgetcacherush begint om te slaan in koorts en confabulaties. Ons publiek wil lezen, en daar zullen we voor zorgen. Nog even tussendoor: de aandachtige lezer die onderaan onze vorige monoloog aangaf dat hij het leren bijna verleerd was kan steeds op de volgende (al dan niet pedagogisch verantwoorde) website terecht: www.veiliglerenlezen.be) Op een goede 40 meter van de exacte locatie volgende een koud – warm spelletje: de gps gaf er simpelweg de brui aan en puur op intuïtie kan je geen minipotje vinden in een straal van 40 meter in een bos. Onder een kromgegroeide boom trokken Hanne en ikzelf de handschoenen dan maar uit en begonnen we aan een ploetertocht door het vuile bos. Enige tijd later maakte ik echter een fantastische slimme bedenking: als de enige midget die in de tuinbouw zit de cache verstopt heeft zal deze niet zozeer laag, dan wel hoog te vinden zijn. En ja hoor: met een welgemikt zetje zat ik al snel een meter of 3 boven de grond en werd het potje in een inham van de overhangende boom gevonden. Blijkbaar waren we echter niet de enige levende wezens die het potje gevonden hadden. Stille getuige waren hiervan de bijtsporen op een hoekje van het potje. De inhoud was echter nog (redelijk) intact en vol goede moed en inclusief stralende zon huppelden we al snel door het landschap voor een korte maar deugddoende wandeling. Terug aan de auto gekomen had natuurlijk iedereen honger en wilden we graag op een warme plaats iets warms eten. Hoe gaat dat in zijn werk? Wel: men neme 6 midgets, men propt deze achteraan in een auto, waarbij iedereen zijn wandelschoenen buiten laat staan en men deelt in de zeer beperkte ruimte die men heeft warme soep, verse eiersalade en krakende pistolets uit. Meer moet dat toch niet zijn? Heerlijk! Daarna had Goele echter nog een verrassing voor ons: een traktatie op zwemmen en sauna in Neerpelt: de perfecte warme afsluiter van een geslaagde namiddag. Vervolgens zijn we nog gaan eten in het pittoreske Meeuwen alwaar we ook een geocache meepikten (lees: lang niet zo interessant als een midgetcache). In de late uurtjes zijn we vervolgens veilig en wel thuis weer afgezet.
En nu? U raad het al: op naar de volgende cache!
Maaaaaaaaaaaaaar zoals je ons natuurlijk kent konden we onze nieuwsgierigheid alweer niet bedwingen en was het volgende potje alweer open voordat we thuis waren. Daar moesten we toch even mee opletten, want puzzelstukjes krijgen blijkbaar snel pootjes! Gelukkig geen stukjes verloren onderweg en het potje stevig dichtgedraaid mee naar binnen genomen. Ik (als in Matthias) kan me herinneren dat we afspraken hadden dat we de puzzel samen gingen maken, maar toen ik een dagje later thuiskwam zag ik dat de puzzel lag te blinken op tafel. Een eerste huwelijkscrisis? Nee hoor, kus voor de juf en ik zal de coördinaten op de achterkant wel ingeven op de gps. De Belgische stafkaart bleek ontoereikend want het spoor leidde al snel naar Nederland, en meer specifiek naar de gemeente die is uitgeroepen tot de groenste gemeente van de wereld én 48.825 inwoners inwoners telt. U raad het al: Weert! Het enige verdachte aan het hele zaakje was de notatie van de coördinaten: deze vertelden ons dat we wel een hulplijn moésten bellen (ohja: de tekst op de achterkant van de puzzel zei dit trouwens ook). De hulplijn(en) bellen was één, maar een afspraak regelen met iedereen samen bleek toch een ander paar mouwen. 31 januari was het dan EINDELIJK zover! Een grote monovolume slee, voorzien van alle moderne snufjes kwam ons thuis uithalen. Nog even langs Genk voor de laatste 2 midgets en hop, op naar Weert! Ondertussen ook niet vergeten dat we Goele haar verjaardag ook nog moesten vieren: zingen, cadeautjes uitdelen en veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel commentaar geven op de chauffeur (waarvoor onze oprechte en intense excuses). Uiteindelijk veilig in Weert aanbeland: toen hadden wij het weer even voor het zeggen. De andere midgets wilden nog eens graag 'fel' doen; dus wat beter dan een rechtdoortocht door de Weertse bossen. Kilometers lang door een dicht bebost landschap, schoenhoog in de modder staan en ondertussen de wilde beesten met lange stokken op afstand houden. U leest het al beste lezer: de midgetcacherush begint om te slaan in koorts en confabulaties. Ons publiek wil lezen, en daar zullen we voor zorgen. Nog even tussendoor: de aandachtige lezer die onderaan onze vorige monoloog aangaf dat hij het leren bijna verleerd was kan steeds op de volgende (al dan niet pedagogisch verantwoorde) website terecht: www.veiliglerenlezen.be) Op een goede 40 meter van de exacte locatie volgende een koud – warm spelletje: de gps gaf er simpelweg de brui aan en puur op intuïtie kan je geen minipotje vinden in een straal van 40 meter in een bos. Onder een kromgegroeide boom trokken Hanne en ikzelf de handschoenen dan maar uit en begonnen we aan een ploetertocht door het vuile bos. Enige tijd later maakte ik echter een fantastische slimme bedenking: als de enige midget die in de tuinbouw zit de cache verstopt heeft zal deze niet zozeer laag, dan wel hoog te vinden zijn. En ja hoor: met een welgemikt zetje zat ik al snel een meter of 3 boven de grond en werd het potje in een inham van de overhangende boom gevonden. Blijkbaar waren we echter niet de enige levende wezens die het potje gevonden hadden. Stille getuige waren hiervan de bijtsporen op een hoekje van het potje. De inhoud was echter nog (redelijk) intact en vol goede moed en inclusief stralende zon huppelden we al snel door het landschap voor een korte maar deugddoende wandeling. Terug aan de auto gekomen had natuurlijk iedereen honger en wilden we graag op een warme plaats iets warms eten. Hoe gaat dat in zijn werk? Wel: men neme 6 midgets, men propt deze achteraan in een auto, waarbij iedereen zijn wandelschoenen buiten laat staan en men deelt in de zeer beperkte ruimte die men heeft warme soep, verse eiersalade en krakende pistolets uit. Meer moet dat toch niet zijn? Heerlijk! Daarna had Goele echter nog een verrassing voor ons: een traktatie op zwemmen en sauna in Neerpelt: de perfecte warme afsluiter van een geslaagde namiddag. Vervolgens zijn we nog gaan eten in het pittoreske Meeuwen alwaar we ook een geocache meepikten (lees: lang niet zo interessant als een midgetcache). In de late uurtjes zijn we vervolgens veilig en wel thuis weer afgezet.
En nu? U raad het al: op naar de volgende cache!
