Heel heel heel lang geleden

Een warme tas chocomelk bij onze hulplijn... Het klinkt als eeuwen geleden en dat blijkt het ook te zijn. Onze laatste blogpost was blijkbaar op 8 december 2014. Met andere woorden: dat is van vorig jaar!!! dat is zowat 2,5 maand geleden! Niet dat we in die tijd stil hebben gezeten, verre van. Als we niks te doen hadden was die blog al lang aangevuld geweest. Het strafste van alles is nog dat deze cache op dezelfde dag gevonden is als de vorige (ja die van 8 december). Nu weet jij (mijn beste lezer, vermoedelijk van Houwaart, Genk, Alken, Bolderberg of Halle) natuurlijk al dat we de cache gevonden hebben, maar ik vermoed dat jullie daar al vanuit gingen, net omdat er (eindelijk) weer geblogd is. Wat weten we nog van die bewuste namiddag / avond. Wel, we zijn aan het kasteel van Horst opgepikt door een blonde jongen, een zwartharige jonge vrouw met krullen (of was het nu omgekeerd....) en een bordercollie. Alé, opgepikt is veel gezegd, we zijn achter hun aan naar de parking gelopen, hebben daar nog even de bluts bewonderd die de traiteur van Horst heeft opgelopen in zijn camion door tegen de camion van een tuinaannemer te rijden en zijn vervolgens doorgereden naar Houwaart voor een welverdiende (en warme!) chocomelk (hoewel de drank ook gerust iets anders of iets koud kan zijn geweest maar mijn geheugen laat me een beetje in de steek). Na een (uiteraard) gezellig samenzijn moest de blonde jongeman nog langs de brouwer (misschien hadden we dan toch meer gedronken dan we dachten) en was ik (lees: Matthias) zo overmoedig om tegen Hanne te zeggen dat we op weg naar huis dat ene cacheke in Kortenaken (Boerenrock) nog wel snel zouden doen. Met een beetje sputteren trok ook Hanne op gang en werd de tocht op het gemakske binnendoor naar Kortenaken ingezet. Een 15 minuten later kwamen we aan op bekend terrein: Kortenaken: Het dorp van koeien, het rusthuis op de berg, mobilhomes waar 's nachts 2 jongedames op bezoek komen bij een oudere man, boerenrock, waar 2 vrienden ooit samen gewerkt hebben, waar onze eerste appelsap vandaan kwam, waar Matthias zijn eerste loonbrief werd uitgeschreven en waar nu potverdikke een midgecache lag! We waren al gewaarschuwd dat de cache op verboden terrein lag (lees: op kasteelterrein). Met enkele welgemikte hints zouden we er echter wel moeten geraken. De blauwe slee van Hanne lekker onopvallend (ahja, enkel velden in de omgeving) half op de weg langs het veld geparkeerd, laarzen aan en ju! Natuurlijk waren we er alweer in geslaagd om zo'n goede 100 meter diep in het bos aan een beek op zoek te gaan (terwijl de cache aan de bosrand lag maar dat wisten we toen nog niet). Ondertussen viel de duisternis in Kortenaken en bleek onze hulplijn nog steeds bij de brouwer te vertoeven (meegedeeld door onze betrouwde bron zijnde een jongedame met kort krullend zwart haar). Dan maar met 3 zaklampen de zoektocht verdergezet en... uiteraard gevonden! Waar? Ahja: aan de bosrand, dichtbij een betonnen paaltje, een oude poort, steenpuin, een verlaten weg en een paaltje dat de plaatselijke mountainbikeroute aanduid. Lekker koud terug in de auto aangekomen bleek het nieuwe doosje een puzzel te bevatten: dat beloofd voor de volgende blog! Voor vanavond kan ik het houden op een welverdiende slaapwel en hopelijk tot snel!